പുനര്‍ജനി

ശൈത്യത്തിന്റെ ആലിന്ഗനങ്ങളില്‍

അവര്‍ മരിച്ചു വീണത്‌

നിന്റെയും എന്റെയും

ജീവന്‍ കെടാതെ കത്തുവാന്‍

നമ്മള്‍ ..

ആദിപാപത്തിന്ടെ മക്കള്‍

മനസിന്ന്ടെ വരണ്ട നദീതടങ്ങളില്‍

വിഷവിത്തു പാകി

അതേ ജീവന്

അത്താഴമോരുക്കി

ചര്‍ച്ച ചെയ്തു

കാത്തിരുന്നവര്‍

മടിശീലയുടെ കിലുക്കത്തിന്

മക്കളെ കുരുതി കൊടുക്കുന്നോര്‍

നമ്മള്‍ രക്തദാഹികള്‍ നിഴലുകള്‍ ,

ഊഴമെത്തുമ്പോള്‍

കറുത്ത മാലാഖമാര്‍

താഴ്ന്നു പറന്നു

വന്നതെ ജീവനെ

കൊത്തിപ്പറക്കുമ്പോള്‍

മാധ്യമക്കണ്ണാടിയില്‍

മുഖം മിനുക്കി

മുറവിളി കൂട്ടുന്നോര്‍

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ വന്നടിയുന്ന

മരുഭൂവിലതെരിയുമ്പോള്‍

മനസാക്ഷിയുടെ കുരുക്ഷേത്രത്തില്‍

മരവിച്ചു, മൌനം പുതച്ചിരിക്കുന്നോര്‍

നമ്മള്‍ നിര്‍ലജ്ജര്‍ ,നിശബ്ദമായി

മറവിക്കയങ്ങളില്‍ മുങ്ങാംകുഴിയിടുന്നവര്‍

വരാനില്ലോരുവനും,വൈകി,വറ്റിവരണ്ടു

തീരങ്ങള്‍,വാനിലിനിയില്ലാ വന ശലഭങ്ങളും

എങ്കിലും ചോദ്യമോരെണ്ണം

ഇനിയും മരിക്കാതെ നാവുഴറിപ്പറയുന്നു

ഉണരില്ലേ പ്രജ്ഞ ?

ഉയരുകില്ലെ ഇനിയൊരുനാളുമീ

അസ്ഥിയുരുകിപ്പിടിച്ച കൈകള്‍

മരിച്ച മണ്ണിന്ന്ടെ

ചുളിഞ്ഞ ഗര്‍ഭപാത്രം

ഒന്നുകൂടിയൊരു

പച്ചത്തുടിപ്പേറ്റുവാങ്ങില്ലെ ,

പേറ്റുനോവറിയില്ലെ

ഇടനെഞ്ഞിലിനിയുമണയാത്ത കനലുകള്‍

ഊതിത്തെളിക്കുവാന്‍

വരില്ലെ മരണം കടന്നവന്‍,പ്രവാചകന്‍?